Moeders op bezoek, oud en nieuw en deel een van de roadtrip

Het is toch wel akelig lang geleden dat ik een blog heb geschreven kwam ik achter. Het viel me eerlijk gezegd pas op toen ik erop gewezen werd. In de tussentijd is er toch wel veel gebeurd hier aan de andere kant van de wereld. Eigenlijk weet ik de helft al niet meer daarvan. Natuurlijk is moeders hier voor 10 dagen op bezoek geweest. Hartstikke leuk om haar eindelijk te kunnen laten zien waar ik terecht ben gekomen en waarom ik het hier nog wel langer zou volhouden dan 6 maanden. Uiteraard uitstapjes gemaakt naar Addo Elephant Park, Tsitsikamma en Kragga Kamma. Ik heb der natuurlijk alle hoogtepunten van de stad laten zien, dat zijn er niet bijzonder veel in Port Elizabeth, en ik heb der laten zien waar ik eigenlijk stage loop. De 10 dagen waren dan ook zo voorbij gevlogen. Nadat moeders was vertrokken had ik nog 10 dagen rust voordat Manon langs kwam. De komst van Manon betekende toch ook echt de laatste periode van mijn tijd hier. Rond de kerstdagen was ik bezig met het afronden van mijn stage inclusief de stage opdracht. Deze heb ik gelukkig op tijd af kunnen krijgen en kunnen inleveren. De eerste week van Januari moesten Bradley en ik nog een paar dagen stage lopen voordat we daar ook klaar mee waren. 10 januari hebben we onze laatste stagedag gehad, met een heerlijke afsluiter van het beginnen om 06.00. Het afronden van mijn stage betekende ook het begin van onze reis door Zuid Afrika. Op 12 januari zijn we vertrokken richting Chintsa. De bedoeling was om 07.00 te vertrekken maar dat lukte uiteraard niet omdat ik weer eens niet op tijd was. Met wat vertraging waren we dan eindelijk begonnen aan onze reis door dit prachtige land. Zoals gezegd was de eerste stop in Chintsa, op zo’n 350km van Port Elizabeth af. Opzich toch best een uitdaging om dit te doen zonder gps, heerlijk weer ouderwets kaartlezen. Daar aangekomen hebben we een wandeling gemaakt over het strand. Toch best bizar om zo’n mooi strand te zien waar dan helemaal niemand is.

Voor de tweede dag waren we fanatiek om 6 uur opgestaan zodat we rond 7 uur konden vertrekken om naar Coffeebay te gaan. Het begon nog allemaal goed. Toen we eenmaal het dorpje uit wilden rijden bleek dat de mensen uit de lokale township aan het staken waren, zij hadden de avond ervoor de weg geblokkeerd met allerlei struiken en banden. Ook was er de avond ervoor al geschoten door de mensen daar. Er bestond voor ons dus geen mogelijkheid om het dorpje uit te komen. Althans, dat dachten we. We hoorden van de mensen daar dat er een alternatieve route tussen de struiken door was, om toch nog het dorpje uit te komen. Eenmaal bij het begin van die route aangekomen bleek dat dit echt niet te doen was met onze kekke Toyota. Het was alleen begaanbaar voor mensen met een bakkie of een 4x4.Er zat dus niks anders op dan om te keren en daar bij een klein tentje wat te drinken en een simpel ontbijtje te nemen. Die arme vrouw werkte zich uit haar naad omdat het personeel was bedreigd om niet te gaan werken. Rond een uur of 12 ging Bradley nogmaals richting de geblokkeerde weg en toen bleek dat eindelijk de politie was gearriveerd. Deze was bezig om de weg vrij te maken, wat betekende dat wij eindelijk aan onze reis van ongeveer 4 uur naar Coffeebay konden beginnen. Ik vond het toch niet een erg chill idee om langs die township te rijden waar al die boze mensen stonden. Er stonden dan ook minimaal 20 politiewagens met zwaar bewapende agenten om ervoor te zorgen dat wij er langs konden rijden. Dat was dan eindelijk het begin van de adembenemende reis naar Coffeebay. Tijdens deze trip bleek weer eens wat een prachtig land Zuid-Afrika toch is. We reden langs prachtige uitzichten en kleine, leuke dorpjes waar de kinderen die net uit school kwamen nog gewoon op de weg liepen. Overal was het oppassen voor geiten, koeien, schapen, varkens en andere dieren die doodleuk de weg overstaken wanneer ze dat wilden. Omdat we aan het begin van de dag vertraging hadden opgelopen was het helaas niet meer mogelijk om op woensdag naar Hole in the wall te gaan bij Coffeebay. In plaats daarvan zijn we maar een stuk gaan lopen over het strand, waar het wederom genieten was van het uitzicht. Onze padvinder Bradley was nog een stuk een heuvel opgelopen omdat hij dacht dat hij zo sneller bij de plek zou komen waar we zouden gaan eten, Coffee Shack. Coffee Shack is een backpackers hostel in Coffee Bay dat we kenden van de andere dutchies die hier al eerder waren geweest. Hier hebben we heerlijk gegeten voor slechts 70 rand met een hoop andere Nederlanders die ook op reis waren. Na wat tips te hebben uitgewisseld zijn we terug gelopen naar onze B&B.

Donderdagochtend was het weer vroeg opstaan om op tijd naar Hole in the wall te gaan. Om 7 uur hadden we eerst een goed ontbijt dat voor ons klaar gemaakt was. Daarna zijn we vertrokken naar Hole in the Wall. Gelukkig konden we bij een hotel parkeren en hoefden we niet 8 kilometer te lopen. Eerlijk gezegd had ik meer verwacht van Hole in the wall, het was uiteraard wel bijzonder om zo´n rots met een rond gat erin te zien, maar veel meer was het ook niet. Toen kon de lange trip naar Durban beginnen. De eerste 70 kilometer bestond weer uit het ontwijken van potholes en koeien die midden op de weg liepen. Eenmaal op de N2 aangekomen was het een stuk fijner rijden, maar nog steeds moest je wel opletten voor dieren die zomaar op de weg konden lopen. Na 7 uur rijden kwamen we dan eindelijk aan in Durban. Op de kaart had ik al gezien dat ons hotel op een mooie centrale locatie lag, met veel dingen om te doen in de omgeving. Aangezien we vrij lang hadden gereden vonden we het allemaal wel prima om alleen wat bij de Gouden Driepoot te eten. Toen we er naartoe liepen vertelden een aantal mannen waar we heen moesten, maar ze zeiden wel dat het daar niet veilig was. Omdat we niet wisten waar we dan heen moesten, zijn we er toch maar naartoe gelopen. Ik heb volgens mij nog nooit zo snel zo´n hamburger weg gewerkt. Toen we terug liepen kwam er een politieauto naast ons rijden, het leek wel of hij ons escorteerde. Dat bevestigde nogmaals dat het toch echt niet veilig is om hier ´s avonds als blanke rond te lopen.

In Durban zullen we 3 nachten verblijven voordat we verder trekken richting Underberg, bij de Drakensbergen. Aangezien het internet in het hotel nogal dramatisch is, kan ik nog geen foto´s uploaden die ik onderweg gemaakt heb. Ik zal dit proberen zodra ik beter internet heb en anders komt dit pas weer als we terug zijn in PE.