Oktoberfest, Halloween en kroketten

Tja, waar was ik ook alweer gebleven. Ik zie nu dat dit alweer blog nummer 8 is die ik schrijf. Vooraf had ik iedereen beloofd dat ik elke week wel een blog zou uploaden. Ik merk dat het toch verdomd lastig is om elke week weer een stuk tekst  te schrijven over wat we hier allemaal meemaken. Of ik heb er geen tijd voor of ik heb er gewoon geen zin in. Ik hou het maar op dat eerste, want ik weet zelf ook wel dat het vooral dat tweede is ;). Maar goed, vorig weekend hadden we op zaterdagavond een oktoberfest. Het was bij een German Club hier in PE. Ja, je leest het goed. Het was bij een club voor Duitsers. Blijft een raar volk hè. Maar ik heb echt heel goed vermaakt die avond. Het was gewoon in een grote tent met lange rijen van tafels. Voorin de tent stond een groot scherm waar de halve finale van het WK Rugby werd uitgezonden, Zuid-Afrika tegen Nieuw-Zeeland. Nieuw-Zeeland was de grote favoriet voor het winnen van de wereldtitel. Helaas heeft Zuid-Afrika ook verloren van Nieuw-Zeeland. Maar het was echt gaaf om mee te maken om in zo’n tent de rugby met iedereen te kijken. Ik vond het een beetje lijken op een wedstrijd van Oranje op een WK of EK. Toch leuk om dit nog mee te mogen maken want een EK zit er volgende zomer dus mooi niet in. Het oktoberfest was rond 12 uur al afgelopen waardoor ik toch nog de nodige uurtjes slaap kon pakken om enigszins fris en fruitig bij de Ocean Racing Series te verschijnen die zondag weer zouden plaatsvinden.

Het waaide op zondag zo hard dat het niet veilig was om te mensen in zee te laten zwemmen en over het strand te laten wandelen en hardlopen. Het zwemmen was niet veilig genoeg door de hoge golven en de stroming en als je over het strand moest lopen werd je gewoon letterlijk gezandstraald. Toen we eenmaal thuis waren rond 10 uur merkte ik dat ik het halve strand mee naar huis had genomen. Er zat werkelijk overal zand op me.

Op maandag zijn Bradley en ik samen met Michael en John was onze stage naar Grahamstown geweest. Dat is een plaats hier ongeveer 1,5 uur rijden verderop. Hier zou op 1 november een zwemwedstrijd plaatsvinden. Bradley en ik hebben samen met Michael een meeting meegemaakt op het lokale politiebureau. De meeting draaide vooral om de veiligheid rondom het evenement. Hoe laks de politie hier normaal is, zo streng waren ze met het controleren of Michael zijn zaakjes wel goed op orde had. Daarna hadden wij nog een meeting met mensen van de vissersclub. Op het terrein van de vissersclub zou het evenement plaatvinden. Hier werd afgesproken dat wij op woensdag een bootje van hen konden lenen zodat wij de boeien in het water konden gaan uitleggen. Helaas was ik van woensdag tot en met vrijdag ziek waardoor ik niet mee kon gaan.

Op vrijdag voelde ik me weer iets beter waardoor ik toch maar mee ben gegaan naar de verjaardag van Kim. Kim behoort nu toch ook echt tot de veteranenclub, net als Laila en Nathalie. Het was de bedoeling dat iedereen verkleed zou komen. Bradley en ik vonden het wel leuk om een pakje te kopen voor schoonmaaksters. Ik zal de foto wel uploaden. Ondanks dat ik niet helemaal fit was, heb ik toch wel weer een ouderwets leuke avond gehad.

Zaterdag zijn we een middagje wezen sandboarden. Heel simpel vond ik het niet, maar het opstaan met zo´n plank aan je voeten is toch vrij moeilijk als je een motoriek hebt zoals ik. In bovenop de duinen zitten en van het uitzicht genieten kon ik ook wel waarderen. Bradley, Evi en ik zijn vaker op een soort plastic mat naar beneden gegaan dan dat we op het sandboard van de duin af zijn gegaan. Bij elke keer die duin oplopen kwam ik er weer achter hoe dramatisch het gesteld is met mijn conditie.

,Zondag heb ik zowaar een kroket gehad. We wisten wel dat het tentje dat de kroketten verkocht een stukje rijden was, maar het stond dan ook echt in de middle of nowhere. Helaas waren het niet de kroketten zoals we deze in Nederland kennen, maar het was wel grappig om een kroket te kunnen kopen hier aan de andere kant van de aardkloot.