Toch wel een eind weg

Noot vooraf: Ik had gehoopt dat ik al een blog kon uploaden als ik net in Kaapstad was aangekomen. Helaas hebben we geen internet op onze kamer waardoor ik deze blog pas kon uploaden op 19 augustus. Ook zal ik niet letten op spelling of wat dan ook. 

Daar gingen we dan, afgelopen donderdag na een nogal lastig afscheid, voor een paar maanden op avontuur in Zuid-Afrika. Na een lange voorbereiding, met nogal wat problemen omtrent mijn visum, zijn we dan toch eindelijk onderweg. Ondanks een half uur vertraging op Schiphol is de reis uitermate goed verlopen. De eerste etappe was die van Amsterdam naar Istanbul. Deze 3 uur was nog een van de kortste van dit avontuur. Om 22.10 waren we geland in Istanbul om later door te vliegen naar Johannesburg. Het is toch wel heerlijk om niet op je bagage te hoeven wachten en je opnieuw in te checken. Gewoon; Hop, het vliegtuig uit en wachten op de volgende. Althans, dat was de planning. Het boarden voor het vliegtuig naar Johannesburg was nogal een gedoe. Ten eerste wat het enorm druk bij de gate en we moesten met bussen naar het vliegtuig gebracht worden. Toen we eenmaal het vliegtuig in wilden werd ons verteld dat we bij het verkeerde vliegtuig stonden. Ja, en wat moet je dan?

Gelukkig stond het goede vliegtuig er naast en zaten we al gauw in de goede. Dat was het begin van etappe 2. De 9 uur durende vlucht naar Johannesburg waar ik nogal tegenop zag. 9 uur stilzitten is nou niet echt voor mij weggelegd. Gelukkig had ieder een eigen schermpje in de stoel voor zich waardoor ik de tijd makkelijk kon verdrijven door een aantal films aan te zetten. Toen we om 2 uur ’s nachts nog wat te eten kregen ben ik al snel in slaap gevallen. Over dat eten gesproken trouwens, Turkish Airlines kan ik echt aan iedereen aanbevelen. (Nee, hier krijg ik geen geld voor). Naast het gratis eten en drinken en gratis films kijken, krijg je ook nog een net toilettasje met daarin slippers, sokken, oordopjes en een tandenborstel. Een Nederlander is al snel tevreden met gratis spullen hè!

Na de 9 uur overleefd te hebben, kon de laatste 2 uur naar Kaapstad er ook nog wel bij. Op dit stuk heb ik wederom een film aangezet waardoor ik niet veel van de vlucht heb meegekregen. Gelukkig was de film op tijd afgelopen zodat ik ook nog even uit het raam kon koekeloeren om wat van de stad te zien. En wat is deze stad enorm groot. Het is een erg uitgestrekte stad met daaromheen de townships waar ik toch wel wat van schrok, verbazingwekkend dat mensen zo kunnen leven. Eenmaal geland en de koffer opgehaald moesten wij op zoek naar een taxi die ons naar het hotel kon brengen. Deze was gelukkig zo gevonden. Als je hier bij iemand in de auto stapt houd je je hart vast, het verkeer hier is een chaos. Iedereen rijdt kriskras door elkaar heen en stoplichten zijn mooie straatverlichting.

De eerste volle dag in Kaapstad zijn we richting het centrum van Kaapstad gelopen, wat ongeveer 5 kilometer is. Onderweg kwamen we langs Waterfront waar o.a een museum van Nelson Mandela zit. Hier hebben we gelijk kaartjes gekocht voor de ferry naar Robben Island. Daarna zijn we doorgelopen naar het centrum van Kaapstad. Het viel ons hier erg op dat Kaapstad zomaar een stad in Europa kan zijn. Alles ziet er erg Westers uit. Op de terug weg naar het hotel zijn we wederom langs Waterfront gekomen. Omdat het nog wat vroeg was om terug naar het hotel te lopen zijn we op zoek gegaan naar een terras waar we wat konden drinken. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij Mitchell´s, wat een Scottish Brewery bleek te zijn, zoals je je wel kan indenken hebben we hier de nodige biertjes genuttigd. Het is dan ook geen probleem dat je voor 3 buitenlandse biertjes maar krap €10 betaald. Naja biertjes, een klein biertje is toch al gauw een halve liter. Op de weg terug hebben we gegeten bij een Italiaan die bij ons hotel op de hoek zit. Hier bleek ook weer dat het leven hier niet zoveel kost, een 2 gangen-diner hadden we voor 109 Rand per persoon, wat ongeveer €8.5 is. Voor dat geld krijg je dan wel de lekkerste pasta die je ooit zal proeven.

Het plan voor de zondag was dat we de Tafelberg zouden gaan bezoeken. We wilden dit eerst op zaterdag doen, maar het was te bewolkt om hierheen te gaan. Met ook maar een beetje wind of een beetje bewolking kan je geen gebruik maken van de kabelbaan die omhoog gaat. De zondag hebben we dan ook weer doorgebracht op Waterfront. Eerst wat gedronken bij de Belgische bar Den Anker. We hebben daar aan de bediening gevraagd wat nou leuk is om te doen aangezien we niet naar Table Mountain konden. Zij raadden ons het aquarium aan. Het blijft toch wel interessant om te zien wat er allemaal rondzwemt in de wateren rond Zuid-Afrika. Na het aquarium zijn we weer terug gegaan naar Den Anker, waar we iets te lang zijn blijven hangen. Toen ik hier een Kwak biertje bestelde zei de barman dat ik mijn linkerschoen moest geven. In eerste instantie dacht ik dat hij een grapje maakte, maar ik moest mijn schoen echt geven als borg voor het glas.

Op maandag konden we dan eindelijk naar Robben Island, iets waar wij beiden erg naar uit keken. Ik vond het extra speciaal om hierheen te gaan omdat een barman in Den Anker tegen ons had gezegd dat een groot deel van de bevolking van Kaapstad nog nooit op Robben Island geweest is, simpelweg omdat zij het niet kunnen betalen. Robben Island was dan ook erg bijzonder om te zien. Na een tochtje van iets meer dan een half uur met de boot, tijdens de tocht merkte in maar weer eens dat ik hier niet zo goed tegen kan haha. Eenmaal aangekomen op het eiland kregen we een rondleiding door de cellen geleid door een oud-gevangene. De beste man vertelde vol passie over de gevangenis en de dingen die hij had meegemaakt. Jammer genoeg was zijn engels niet al te best en dus konden wij hem niet zo goed verstaan. Desondanks was het erg indrukwekkend om het complex te zien, inclusief te cel waarin Mandela heeft gezeten. Na de rondleiding door het gevangeniscomplex kregen we nog een tour over de rest van het eiland.

Op de terugweg van Robben Island naar het vaste land raakten Bradley en ik in gesprek met een andere Nederlander die hier met zijn vriendin was. Zij wilden ook nog, net als wij, naar Table Mountain gaan. Wij wisten alleen niet hoe wij daar vanaf Waterfront moesten komen. Henry en Evelien, zoals ze heten, stelden voor dat wij met hen mochten meerijden naar Table Mountain omdat zij hier een auto hadden gehuurd. Ongeveer 1,5 uur later stonden we dan ook bovenop Table Mountain. Het uitzicht vanaf hier is echt niet te beschrijven. Table Mountain is ‘slechts’ een kilometer hoog, maar je kan zo gigantisch ver kijken. Eenmaal bovenop kwam er nog een wolk over de berg drijven, wat erg aparte beelden opleverde.

Woensdagmiddag zijn we aangekomen in Port Elizabeth (PE) en door Samantha naar ons huis(je) gebracht. Gelukkig konden we samen met Samantha nog even boodschappen doen aangezien wij zelf nog geen auto hebben. Samantha zei ook dat we stroom moesten kopen. Stroom kopen had ik nog nooit van gehoord, maar je moet dus blijkbaar bij bijv een pompstation de code van jouw meter doorgeven en dan kan je een bepaalde hoeveelheid stroom kopen. 

Tot zover mijn eerste week in het verre Zuid-Afrika, veel dingen gezien, nieuwe mensen ontmoet en er zullen nog vele dingen volgen.